Toernooiwinst prooi voor De Jager; Bosboom promoveert

Hanna Marie Klek zal nog wel eens met afgrijzen terugdenken aan ronde 7, toen ze na een onberispelijke partij tegen IM Thomas Willemze in straal gewonnen stelling door haar vlag ging. Daardoor moest ze voor een IM-norm niet één maar twee punten halen uit de laatste twee ronden. De eerste horde werd gisteren nog glansrijk genomen, maar tegen de kersverse IM kwam ze er simpelweg niet aan te pas.

Vermoedelijk bewust koos Klek in het Engels met 3...e4 niet voor de main line, maar na 4.Pg5 liet ze dat niet volgen door het kritieke 4...b5!? - een pion die zwart liever kwijt is dan de vooruitgeschoven post op e4. De zwarte activiteit kon Jaap niet verontrusten, en toen zijn koning na een stevige wandeling in veilige haven was geloodst, was de rest een kwestie van techniek.

Uren daarvoor hadden die andere HWP'er, Babak Tondivar, en de Duitse IM Zoya Schleining, de vrede getekend. Babak hield er dit toernooi een realistische spelopvatting op na, en mag met zijn score van 4 uit 9 in dit veld niet ontevreden zijn. Met drie halfjes binnen de 20 zetten ontbrak het misschien wel iets aan strijdlust.

Aan de andere borden werd in de laatste ronde wel degelijk nog gestreden, al leverde dat bij Keinänen-Willemze geen winnaar op. In een complexe Catalaan kon de jonge Fin steeds op een klein plusje rekenen, maar een opgelegde kans op meer dan remise heeft hij niet gekregen.

De andere Scandinaviër, Filip Boe Olsen, liep tegen zijn vijfde nederlaag op. Met een eindsprint van 3 uit 4 gaf tegenstander Albert Blees zijn totaalscore nog enige glans, al zal hij niet tevreden zijn. Ook zijn spel vandaag was niet overtuigend: Olsen mishandelde de opening, maar Blees liet hem terug in de partij komen door diens koning naar steeds betere velden te jagen. Toen het evenwicht eenmaal hersteld was, tastte de Deen echter opnieuw mis, waarna de overwinning voor het grijpen lag:

na 35...Tc8! kan wit opgeven: na een loperzet volgt Td8+ met spoedig mat. Zoals het ging, na 35...Txa2, kon wit nog vechten, maar dan moet je natuurlijk wel op tijd je 40e zet spelen.

In de laatste partij van de dag kon Rosa Ratsma het niet bolwerken tegen Michiel Bosman. In een bekende stelling in het Konings-Indisch verzonk ze in diep gepeins, om na een half uur met het suboptimale 11...Le6 op de proppen te komen. Na een grote stofzuigervariant stond wit een kwaliteit voor en restte een technische klus, die Michiel zorgvuldig klaarde.

Het Open toernooi kende een zinderende slotronde, waarin drie spelers aanspraak maakten op promotie. Esper van Baar, die een taaie Ben van den Bergh met de nodige moeite van zich af had geschud, mocht enige tijd hopen omdat koploper Manuel Bosboom een zware pijp rookte tegen Tjark Vos. Manuel hield echter remise, waarna hij Esper op onderling resultaat voorbleef.

Hoe anders had het kunnen lopen als Erik Schoehuijs, derde gegadigde en eerder in het toernooi de bedwinger van Manuel, in onderstaande stelling nog een winstpoging had ondernomen?

Erik had zich al meer dan een half uur blind gestaard op de schaakjes, maar had het kunnen proberen met 1. Kd2 Dg2+ (na 1...Pc4+ 2.Kc1Dxe3+ (of 2...Dh1+ 3.Kc2 gevolgd door 4.Kb3) 3.Kb1 De4+ 4.Ka2 staat het paard in de weg op c4) 2.Kd3! (nu heeft zwart geen 2...De4+) 2...Df1+ 3.Kc2! en nu moet de zwarte dame eigenlijk naar e4, want als wit a2 bereikt is het uit, bijv. 3...De2+ 4.Kb1 Df1+ 5.Ka2 Dc4+ 6.b3. Enige kans dus 3...Df5+, maar nu 4.Kc1 Df1+ 5.Dd1! Dxd1+ 6.Kxd1 Kf7 7.Lxf6!

en de geleerden waren het erover eens dat wit dit gaat winnen.

De B-groep was al voortijdig van alle spanning ontdaan: Jonathan de Kleuver heerste van begin af aan en stelde met een snelle remise in de laatste ronde de toernooiwinst veilig.