Eén norm en een Arubaanse winnaar

Een norm is eigenlijk altijd terecht, maar hij komt de Fransman ook toe: hij speelde vooral in het begin een sterk toernooi, had wat geluk tegen Gijswijt en al helemaal tegen Peelen, en wellicht ook met de loting, die hem in ronde 9 en bijvoorbeeld niet in ronde 1 aan Jasel Lopez koppelde. Maar zonder geluk vaart niemand wel, en het is de sympathieke Moucheroud zeker gegund.

Voor de rest van het deelnemersveld stond er niets meer op het spel, maar desondanks vielen er vier beslissingen. Nathan De Strycker was er na een teleurstellend toernooi op zich wel voor in om de slotronde schriftelijk af te doen, en derhalve bood hij na een zet of 15 remise aan. Zijn stelling was weliswaar niet al te best, maar zijn voorstel was gerechtvaardigd omdat tegenstander Bart Gijswijt dit toernooi wel betere stellingen om zeep heeft geholpen. Die had dus beter moeten weten, en al tijdens de partij voelde die aan zijn water dat de complicaties die hij (volkomen overbodig) opzocht, wel eens verkeerd zouden kunnen uitpakken.

Zwart staat compleet gewonnen na het niet zo moeilijke 22...Dc5 met aanval op de toren plus de dodelijke dreiging 23...Dh5 (waarna Ph4 niet eens kan omdat de toren op d1 hangt). Ook 22...Lc5 was nog speelbaar, maar waarom wit in vredesnaam de kans 23.Txf7 bieden, zeker als je vervolgens de goede zetten niet kunt vinden? Na 23...Lxf2+ 24.Kg2 Lb6 25.Txf6 nam wit de aanval met verwoestende kracht over.

De Strycker overhandigde daarmee op het laatste moment de rode lantaarn aan Guntram Hainke, die een kansloze nederlaag leed tegen Babak Tondivar.

Bepaald niet handig was 20...Pe6, dat wit de vrije doortocht bood na 21.Pf5, aangezien 21...Lxf5 hier tactisch faalt op 22.exf5 Pf8 23.Lxd4 (of een andere zet die profiteert van de penning over de e-lijn). Na het gespeelde 21...Dd8 22.Pfd6 stond wit vorstelijk, en het voordeel groeide met de zet. Tondivar speelde het onberispelijk uit en eindigde zo na een stroef begin toch nog op een draaglijke 4 punten.

Danny de Ruiter bleef steken op 50% doordat Piet Peelen er in de slotronde nog eens goed voor ging zitten. Na een zet of 15 ging Peelen zetherhaling uit de weg, en geef hem eens ongelijk: er kon risicoloos op winst worden gespeeld.

Na het nodige gemanoeuvreer staat zwart hier voor de keuze: of langzaam maar zeker opgerold worden, of je geluk beproeven in een eindspel met een kwal minder. Danny koos voor het laatste; waarschijnlijk ook de meest pragmatische keuze, maar uiteindelijk bleken de witte torens te sterk. Met hun scores van 5 respectievelijk 4,5 moeten Peelen en De Ruiter vrede kunnen hebben, al heeft vooral Piet wel het nodige laten liggen her en der.

Wie minder te spreken zullen zijn over hun eindscores, zijn Gerard Welling en Rick Lahaye. Rick poetste zijn blazoen nog wat op door Gerard vandaag te verslaan, en met slechts één remise was hij zonder twijfel de meest avontuurlijke speler van het gezelschap. Ook vandaag offerde hij eerst een pionnetje en daarna een kwaliteit voor activiteit. Een interessant moment deed zich voor vlak na de tijdcontrole:

Het lijkt erop dat wit remise kan maken met 42.Txd2 cxd2 43. Txc6 Kxc6 44.Kb2!, maar in plaats van meteen terug te slaan heeft zwart een paar Zwischenchecks: 43...d1D+! 44.Dxd1 Dxa3+ 45.Kb1 en nu pas Kxc6, met een voor zwart kansrijk eindspel. Of Gerard dit in zijn overwegingen heeft meegenomen weten we niet, maar hij koos hier voor de juiste voortzetting 42.Da2! Toen hij een paar zetten later alsnog het dame-eindspel in vluchtte, waren de remisekansen groter, maar dan moet je wel schaak geven via de juiste velden. Rick weet daar inmiddels alles van en was er als de kippen bij om zijn tweede overwinning in een theoretisch gelijkstaand dame-eindspel te boeken.

In de ontknoping van het Open toernooi zal koploper in de A-groep Renzo Finkenflugel met instemming hebben gadegeslagen dat zijn naast belager Khoi Pham op het belendende bord tegen een nederlaag aanliep. Een remise tegen John Cornelisse volstond zo voor een ongedeelde eerste plaats. Wil Renzo een uitnodiging voor de Meestertienkamp tegemoet willen zien, is er echter nog wel werk aan de winkel: op 1 juli 2020 zal hij een rating van minimaal 2200 moeten hebben. Na deze week mag hij zo'n 50 punten bijschrijven, dus het begin is er, maar de weg is nog lang.

Gilian Honkoop legde na een sterk toernooi beslag op de tweede plaats, die hij moest delen met Manuel Bosboom - die minder tevreden zal zijn over zijn twee nederlagen. De HWP'ers in de A-groep speelden geen rol van betekenis, al deden Jan Boekelman en Max Merbis lang mee om de prijzen. Helaas duurde het toernooi voor beiden twee ronden te lang.

Hoe anders was het in de B-groep, waar Mahesh Patil de ongedeelde winst in de wacht sleepte. Vandaag had hij ook André Breedveld nog op de knieën; dat hij die nog liet ontsnappen met remise maakte voor de eindklassering niet meer uit.