IM's Peelen en Lopez voegen zich aan kop

Alle hoop is vooralsnog gevestigd op de Fransman Jérémy Moucheroud, die vandaag in zijn eerste zwartpartij overeind bleef tegen Danny de Ruiter en zodoende goed op koers blijft. Optisch leek het alsof De Ruiter wel wat had na de opening, maar in de praktijk viel er toch moeilijk chocola van te maken. Slechts eenmaal veerden de engines op:

In deze stelling blijkt wit de mokerslag 24.Pf5+! te hebben, omdat na 24...exf5 25.Pd5+ elke legale koningszet tot torenverlies leidt, terwijl na 24...Kf6 25.Pd4 gevolgd door 26.Pe4+ wit plotseling flinke progressie heeft geboekt. We zullen het Danny vergeven dat deze computerzet niet in zijn menselijke brein opkwam.

Moucheroud behield zo de leiding, maar moet die nu delen met Jasel Lopez en Piet Peelen. Eerstgenoemde kreeg de overwinning bijkans in de schoot geworpen door Bart Gijswijt. Na een hele reeks (eufemistisch uitgedrukt) suboptimale zetten volgde in een erbarmelijke stelling

ook nog 19.f4? (na 19.Tdc1!? hangt wit nog aan een zijden draadje). Dat kon de witte stelling echt niet meer verdragen: na 19...Lxe3+ 20.Dxe3 Pg4 (20...Pxd3 21.Dxd3 Dc5+ was wel zo makkelijk) 21.Dd4 Tfd8 22.Dc3 Dh4 was het snel afgelopen.

Piet Peelen moest harder werken voor zijn punt tegen Nathan De Strycker. Na een ordentelijk verlopen Grunfelder (een kleine plus voor wit derhalve) keerden de kansen toen De Strycker in onderstaande stelling:

eerst 18.Pe6!? verkoos boven de veilige terugtocht naar f3, die hem meer voordeel had opgeleverd, en daarna na 18...Lxe6 de Zwischenzüg 19.exf6! miste. Peelen trok het initiatief snel naar zich toe, verminkte de witte stelling met een goed getimed a4-a3 en drong vervolgens met grof geschut de witte stelling binnen.

Eveneens met grof geschut, maar een stuk minder nodig, eindigde het treffen tussen Guntram Hainke en Rick Lahaye. Zoals in de eerdere ronden al bleek schuwt Rick de complicaties niet, en de Nimzo-Indiër die vandaag op het bord kwam was dan ook waarschijnlijk iets te gewoontjes naar zijn smaak.

Vandaar 12...Db6?! - een zet die moeilijk op objectieve gronden te rechtvaardigen is, maar er uiteindelijk wel toe leidt dat vier zetten later de isolani op d4 ingerekend wordt omdat wit niet durft door te pakken in de koningsaanval. Er is dan alleen nog het probleem van de opengereten koningsstelling - doorgaans niet Ricks primaire zorg. Dat breekt hem hier lelijk op:

De engines schreeuwen hier om 21...d3, waarna alle tactics in zwarts voordeel blijken te werken. 21...Lg4 was nog speelbaar, maar 22.Dd3 droht ja etwas. Het lelijke 22...Th8 is noodzakelijk, want na het gespeelde 22...Lxd1? 23.Dxh7+ Kf8 24.Te1 konden de handen worden geschud.

Toch is het soms beter om je tegenstander niet op zijn intenties te geloven. Zie hier wat Babak Tondivar overkwam tegen Gerard Welling:

In een partij waarin tot dan toe weinig spectaculairs te noteren viel, heeft Welling hier de lont in het kruitvat gestoken met 23.Tf3!? Tondivar gelooft hem, maar kan na 23...Db4? 24.Pd3! plotseling de handdoek in de ring gooien: 24...Dxd4 faalt op het elegante 25.Lxf6 Lxf6 26.Tf4 en zwart verliest een stuk. Maar wat als zwart in de diagramstelling gewoon 23...Lxf3 speelt? Na 24.Dxf3 hangt het stuk op f6, dat niet kan spelen vanwege 25.Dxf7. Maar na 24...De7 is alles gedekt en dreigt zwart los te komen met 25...h6. Waarschijnlijk zag Tondivar hier 25.Pg4 met ellende aankomen, maar hier redt 25...Db4! weer wel. Zwart komt dus 'gewoon' een kwaliteit voor als hij slaat op f3.

In het Open Toernooi staat Renzo Finkenflugel nog altijd op 100%. Vraag niet hoe: vandaag leek remise het hoogst haalbare tegen Jan Boekelman, maar die moet het toreneindspel lelijk mishandeld hebben. In de B-groep nog drie gelukkigen op 3 uit 3: Rafael Goudriaan (bouwjaar 2005), Ciro Catalan (bouwjaar 2006) en Kobe Smeets (bouwjaar 2008). In de nu al schier kansloze achtervolging onder anderen Gerard van den Bergh (1953), Jan Koopman (1956) en Fred Avis (1959).