Spring naar hoofd-inhoud

Jasel Lopez grijpt de leiding

Bart Gijswijt | |   Haarlemse Meesters 2019 |   1 reactie

Van de drie koplopers won er vandaag een, de ander speelde remise en de derde verloor. Jasel Lopez was de gelukkigste van het stel en voert na vier ronden de ranglijst aan.

Wonderlijk genoeg keek Jasel na vijf zetten met wit tegen dezelfde stelling aan als gisteren met zwart, maar Gerard Welling verkoos uiteindelijk een zijpad van het Slavisch. Erg gunstig pakte dat niet uit, zeker niet na de vrijwillige opgave van het loperpaar. De open g-lijn bezorgde Lopez bovendien initiatief. Later werd die ingeruild voor een open h-lijn, maar pas echt desastreus werd het toen wit over de e-lijn binnenviel.

Lopez - Welling na 26.De6

In deze slotstelling lijkt zwart nog wel even te staan, maar bij nadere inspectie blijkt dat hij geen vin kan verroeren en niets zinnigs kan verzinnen tegen, pak hem beet, f3-f4-f5.

De andere IM aan kop, Piet Peelen, ging tenonder tegen Rick Lahaye, die zijn hoop op een norm derhalve nog levend houdt. Vandaag waren we op zet 5 uit de boeken:

Lahaye - Peelen na 5.Pf4

De heren maakten er vervolgens een aantrekkelijk schouwspel van, waar tijd ongetwijfeld een belangrijke factor speelde. Aanvankelijk zag het er allemaal rooskleurig uit voor Peelen, tot hij in onderstaande heksenketel de fout in ging:

Lahaye - Peelen na 27.hxg6

Na 27...hxg6? 28.Pc3! staat de witte dame plots gedekt, en daarmee komt de toren op b2 te hangen. Zwart zag zich dus genoodzaakt tot 28...Lxc3 - op zich niet rampzalig, maar dit betekende wel nog 12 zetten tot de tijdcontrole strijden tegen narigheden over de h-lijn die je met die loper op het bord niet gehad zou hebben. Je moet maar net zien dat na 27...fxg6! die nare paardzet niet mogelijk is omdat er plots op f2 iets hangt.

Zoals het ging kreeg Peelen zijn verdediging niet meer rond, zeker niet toen hij een kwal wegblunderde en er ook nog een lief klein ding op de a-lijn stond te trappelen om het paradijs te betreden.

Van meer theoretische aard was het treffen tussen Jérémy Moucheroud en Bart Gijswijt. Laatstgenoemde leek aardig voorbereid, maar wandelde in een variant die de Fransman drie weken eerder op het bord had gehad en uiteraard uitvoerig had bestudeerd. Voor de eerste zet waarover hij moest nadenken (16.Lc1, geen slechte), kon hij dan ook ruim 45 minuten uittrekken. Een stelling met dynamisch evenwicht ontstond, waarbij wit de betere structuur had en zwart het loperpaar. Zeker in opkomende tijdnood leek 25.gxf3 geen praktische beslissing:

Moucheroud - Gijswijt na 24...Pxf3

Na 25.gxf3 Lh3+ 26.Kg1 (26.Ke1 was objectief beter) Lc7! gaf zwart met liefde pion b7 op voor een dodelijk ogende aanval. Zo eenvoudig was het echter niet, en achteraf bezien was er slechts één moment waarop een grote kans gemist werd.

Moucheroud - Gijswijt na 30.Tc2

Het voor de hand liggende 30...Tg8+ 31.Kh1 Lg2+ was duidelijk sterker dan het gespeelde 30...Lb6. Nu kon Moucheroud alsnog ontsnappen met een knappe Houdini-act.

Voor wie Houdini geen soelaas biedt, het hele toernooi eigenlijk al niet, is Nathan De Strycker. Een betere vraag dan 'hoe krijg ik mijn dame weg uit deze situatie?' is wellicht 'hoe heb ik mijn dame in deze situatie gekregen?'

Tondivar - De Strycker na 23.Ta2

De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat een fraai pionnenoffer van Babak Tondivar de inleiding was tot de insluiting van de dame, en zwart sowieso al kansloos was. Tondivar revancheerde zich hiermee fraai van zijn twee achtereenvolgende nederlagen.

We hebben hiermee niet het spannendst tot het laatst bewaard, want in de partij tussen Guntram Hainke en Danny de Ruiter gebeurde hoegenaamd niets. De witspeler liep met zijn openingsspel bepaald niet over van ambitie. Danny maakte eenvoudigweg geen fouten, maar kon er zelf ook niks van maken. Een correcte remise derhalve.

In de A-groep baarde Khoi Pham opzien door Manuel Bosboom te verslaan. Hoe dat precies gegaan is, heeft uw scribent niet gezien, maar in de analyseruimte waren de complimenten voor het spel van de jonge Khoi niet van de lucht. Hij staat nu samen aan kop met Tom de Jong (die in een chaotisch doch eenzijdig duel Renzo Finkenflugel versloeg) en Rob Bodicker. 1999 Is niet diens geboortejaar maar wel diens rating, en na vier ronden heeft hij al bijna twee punten meer dan op grond van zijn rating verwacht mocht worden.

Rafael Goudriaan is nu nog de enige die al zijn vier partijen gewonnen heeft. Vandaag verschalkte hij Kobe Smeets en daarmee staat hij fier aan kop in de B-groep.

Plaats nieuwe reactie

Reacties (1)

  • Richard Fritschy
    Richard Fritschy
    22.10.2019
    Zelf spelen en dan onmiddellijk een fraai verslag van de gehele meestergroep. Chapeau, Bart!