Lopez op rozen; normen raken uit zicht

Weinig spektakel op de borden vandaag, en dat geeft ons de gelegenheid om aandacht te besteden aan de gong die dagelijks stipt om 13.00 uur klinkt - behalve aanstaande zondag, want dan gebeurt dit om 11 uur des ochtends wintertijd (we waarschuwen maar vast). Het exemplaar is geen pronkstuk van het Stedelijk Gymnasium, zoals je uit de opstelling zou verwachten, maar eigendom van hoofdarbiter Joost Jansen. Die blijkt een hele collectie te hebben, maar 'deze heeft een mooi, vol geluid, mede omdat hij zo mooi hangt.' Dat is al met al andere koek dan bij Tata, waar ze het moeten doen met een gong in een lullig doosje.

De kwaliteit van de partijen vandaag kon zich wat moeilijker meten met Tata Chess, want hoogstaand was het niet. Opnieuw vier puntendelingen, en dat houdt vanzelf in dat de normen verder uit zicht geraken. Vooral bij het Frans-Vlaamse duel tussen Jérémy Moucheroud en Nathan De Strycker was de snelle vredesovereenkomst moeilijk te begrijpen, want het was Jérémy's voorlaatste witpartij, en wel tegen de drager van de rode lantaarn. Nu wacht de moeilijke klus om twee punten te halen tegen Peelen en Lopez met zwart, en Tondivar met wit.

Schrijver dezes durft wel te stellen dat de heren niet op de hoogte waren van de partij tussen Rafal Antoniewski en Robert Cvek in de Slowaakse clubcompetitie van, jawel, vier dagen geleden. Toch was het een vrijwel identieke kopie: 14 zetten hetzelfde en op zet 15, voordat de strijd goed en wel ontbrand was, een remiseaanbod.

Eén zet langer duurde het treffen tussen Guntram Hainke en Gerard Welling. Ook hier gebeurde niet veel, al durf ik dat over de partijen van Welling bijna niet meer te zeggen. Vandaag had Gerard in de slotstelling in ieder geval een klein plusje (Gerard staat eigenlijk elke dag goed), maar een verstoorde nachtrust maakte dat hij zichzelf een rustdag gunde.

De derde salonremise kwam op naam van Danny de Ruiter en Bart Gijswijt. Eerstgenoemde werd verrast door de zwarte openingskeuze, en wist daar aanvankelijk niet goed raad mee. 8.Lxb4?! is op zijn minst onhandig, en zorgde ervoor dat wit zijn verloren pion voorlopig niet terug zag.

Hier, of een zet later, moet zwart waarschijnlijk met e6-e5 breken om voordeel te houden. Zoals het ging, kon wit met wat kunst- en vliegwerk (Dc1, Td1, Lf1, Pd2) pion c4 op de korrel nemen, en dat was voldoende om zetherhaling af te dwingen. Dat de zwartspeler vervolgens meende door te moeten spelen, zullen we maar verdoezelen (hij realiseert zich tenminste dat er punten gescoord moeten worden!).

Ook Rick Lahaye ontsprong de dans vandaag niet, en tekende zijn eerste halfje aan tegen Babak Tondivar. Hij bediende zich van de Bird-opening, maar die werd door Tondivar prima opgevangen. Na 13.cxd4?! in plaats van het meer natuurlijke 13.exd4 leek zwart een aanknopingspunt te krijgen op e3:

In deze stelling sla je als vanzelf de verloren pion terug op e3, maar een interessante optie was hier geweest 21...Pe4! Dameruil is verplicht, en na 22.Dxd7 Txd7 heeft wit niets beters dan passief 23.Lc1, waarna zwart hyperactief wordt over de c-lijn. Nu verdween te veel materiaal in de doos om het wit nog echt moeilijk te maken, al waren in de analyseruimte de nodige spelers te vinden die met zwart nog wel even door hadden gespeeld in de slotstelling.

Dat doorspelen op winst niet altijd zinvol is, ondervond Piet Peelen vandaag hardhandig. Net als gisteren speelde hij een theoretische variant; deze keer een Grunfeld, en nu kopieerde hij niet de zetten van Veselin Topalov maar van de Oekraïner Roman Tyutyunnik (die nog eens raar op zijn neus zal kijken als hij zichzelf googelt). 23.Ph4 was de eerste nieuwe zet, die tot het volgende eindspel leidde:

Om te kunnen winnen, wil wit ongelijke lopers vermijden en dus niet ruilen op g7. Dat betekent echter wel dat wit moet leven met twee beesten van lopers tegenover zich, want ze bestrijken nogal wat velden. Het was dan ook niet verwonderlijk dat zwart in het voordeel kwam na een paar onnauwkeurigheden van wit.

De tijdcontrole is hier gehaald en er is al een paar keer Tf2+ Ke3 Te2+ Kf3 gespeeld. 41...Tf2+ was drie keer dezelfde stelling, maar Piet wilde meer. Totdat bleek dat ook paarden behoorlijk irritant kunnen zijn in een eindspel:

Plotseling hangen al zwarts stukken, want ook de loper op g4 staat vanwege Pe5+ virtueel in. Reddend was hier nog geweest 47...Tb4+ 48.Ld4 Lf3+!! 49.Kxf3 Txd4 50.Pxe1 en wit houdt niet meer dan toren en paard over. Met de loper ook nog op het bord werd verdedigen, zeker spelend op incrementen, een stuk moeilijker, en uiteindelijk te veel gevraagd.

Op naar de A-groep dan maar, want het gebrek aan spektakel in de hoofdgroep werd ruimschoots goed gemaakt door Renzo Finkenflugel, die in een heerlijk duel Khoi Pham versloeg.

We komen erin bij zet 17, als er bij de witten al van alles mis is gegaan. De zwartspeler kent geen genade en ramt er dwars doorheen: 17...e4! 18.Le2 (zwart staat al gewonnen, maar wellicht was het gruwelijkste bloedvergieten voorkomen geweest als wit de e-lijn gesloten had gehouden). 18...exf3 19.gxf3 Te8 20.Lf2

20...Txe2+! (Daar zal niet al te lang over nagedacht zijn) 21.Kxe2 Dd3+ 22.Ke1 Pc6!

23.Lg3 Te8+ 24.Kf2 De3+ (Laten we niet te lang stilstaan bij dit schoonheidsfoutje en doen alsof Renzo hier meteen 24...Dd2+ speelde) 25.Kg2 Dd2+ 26.Kg1 (hier had wit met 26.Lf2 de strijd namelijk nog wat kunnen rekken, maar dan hadden we het volgende prachtige mat niet gekregen:) 26...Lh3 27.Lf2 Pd4 28.Dd1 Dxd1+ 29.Txd1 Pxf3 mat. Dat verdient een diagram:

En passant pakte Finkenflugel hiermee ook de ongedeelde eerste plek in de open A-groep, met vijf achtervolgers op de hielen.

In de B-groep liep Rafael Goudriaan tegen zijn eerste nederlaag aan. Henk Enserink heeft dit op zijn geweten en hij voert nu de ranglijst aan samen met Ciro Catalan en HWP'er Mahesh Patil.